lajt motiff

Na przerwie obiadowej, zaraz po wyjściu z podwórka rozejrzałam się po ulicy
Kobieta wychodząca z eko-sklepu, ubrana w naturalne dzianiny i lny, podawała swojemu dziecku telefon komórkowy żeby powiedziało babci "halo". Dziecko miało na głowie przepiękną ręcznie wydzierganą czapkę, siedziało w oldscoolowym wózku wysłanym owczym futerkiem.

Na środku skrzyżowania, ubrani w pomarańczowe kamizelki siedzieli robotnicy w wielkim dole, który zdążyli tam od tygodnia wykopać. Wyglądało na to że też mają przerwę.
Po drugiej stronie, przed klubem siedziała grupka gotyckiej młodzieży, składająca się głównie z grubych pijanych dziewczyn, raczej niepełnoletnich. Nosiły wyłącznie czarne ubrania, czasem w różowe kropeczki. Włosy też miały wszystkie przefarbowane na czarno.
Przed kafejką, na rogu, klasa obijająca się, w dandysowskich burych garniturach i włosach wypełzających na twarze spod kapeluszy. Ci przynajmniej dyskutowali, podczas gdy klasa pracująca siedziała w dole na środku skrzyżowania zupełnie cicho, asymilując wściekłymi kamizelkami słabiutkie promienie słońca.

Kucharz z pizzerii wparował energicznie na ulicę, rozejrzał się ze zmarszczonymi brwiami i zniknął z powrotem w budynku, zamykając za sobą drzwi. Miał na sobie szeroki brudno-biały fartuch ze śladami mąki i sosu pomidorowego.

Na koniec zobaczyłam jeszcze starą kobietę, której obsesją stały się produkty foliowe. Niosła przed sobą dużą reklamówkę pełną innych reklamówek, różnokolorowe kawałki folii przywiązała sobie wokół pasa i podoczepiała do fragmentów stroju. Właściwie nie jestem pewna czy nosiła na sobie cokolwiek oprócz plastiku. Na głowie miała przezroczysty foliowy czepek pod prysznic.
Pomyślałam sobie że to wariatka.